مردم آمریکا و ایران

حتما اهل چت (chat) کردن هستید. معلومه دیگه٬ اولین کار جوانان بعد از خرید اینترنت نشستن پشت کامپیوتر و ساختن ID هست و بعد هم .... حرکت .....

نمی دونم شماها کدام Room را انتخاب می کنید. مثل خیلی ها قسمت Voice chat  و Room های ایرانی را انتخاب می کنید یا نه.

حرفی که می خوام بزنم زیاد ربطی به چت کردن نداره –البته نه اینکه بی ربط هم نباشه – بیشتر می خوام درباره شناخت آمریکایی ها از خودمان یعنی ایرانی ها بنویسم.

چند وقت قبل رفتم توی یک Room مربوط به کشور آمریکا و بعد شروع کردم به چت کردن با یکی از آنها. یادم هست که وقتی حادثه یازده سپتامبر اتفاق افتاده بود٬ وقتی به هر قسمتی می رفتی و می گفتی ایرانی هستم تنها کلمه تروریست به جای کلمه خوش آمدید به کار می رفت. اما این دفعه دیگر این کلمه را کسی نزد. البته شاید به خاطر این بود که فقط برای یک نفر pm دادم و وقتی دیدم جواب داد به همان یکی بسنده کردم. خیلی دوست داشتم بدانم درباره ما چی فکر می کنند. این بود که شروع کردم به سوال کردن. 3 سالی از من کوچکتر بود. وقتی نظرش رو درباره ایران پرسیدم گفت فکر می کنم یه جای خیلی خشک باشه و همه جا کویره  ...  بعد کمی توضیح دادم و قرار شد عکس هایی از مناطق ایران برایش بفرستم.

خواستم نظرش رو درباره مردم ایران بگه و اگه سوالی داره بپرسه. اولین سوالش این بود که چرا همه شما عبا و عمامه دارید. دهنم از تعجب باز مونده بود. نمی دونستم در جوابش چی بدم. داشتم فکر می کردم که اونجا چه تبلیغاتی علیه ایران داره می شه. گفتم همه که اینطوری نیستند. ما هم مثل همه لباس های معمولی می پوشیم. دوباره گفت چرا زن ها خودشون رو می پوشانند و نقاب به صورتشان می زنند. گفتم اینطوری که فکر می کنی نیست. ناخودآگاه به فکر شلوغی های میدان ولی عصر و تجریش و دیگر خیابان های تهران و آدم های آنجا افتادم.

خلاصه دیدم هر چی می گم باز سوال های عجیب و غریب می پرسه. دیگه خسته شده بودم. خداحافظی کردم و DC شدم. تا چند روز توی این فکر بودم که آخه چرا؟

آمریکا تا وقتی که از ایران بهره برداری می کرده٬ می گفته عروس خاورمیانه و از این حرف ها و وقتی دستش کوتاه شد شروع کرد به ساختن برنامه هایی علیه ایران.این حرف های من اصلا سیاسی نیست. طرفداری از آمریکا یا ایران هم نیست. البته من به شخصه معتقدم آمریکایی ها آدم های مغرور و خودخواهی هستند و جز خودشان٬ کسی را آدم نمی دانند و همه را بردگانی می دانند در راه رسیدن به اهدافشان.

در کل حرف من این است که چرا دو تا ملت اینقدر نسبت به هم بیگانه هستند٬ در حالی که دنیا به سمتی می رود که ما آن را دیگر باید دهکده جهانی بنامیم.